Jaren geleden werkte ik in de huishouding van aanleunwoningen.
Zo kwam ik in contact met Madeleine.
Lieve Madeleine heeft een speciale kamer in mijn hart gekregen.
Haar begrafenis was een gemeentebegrafenis.
Maar een mooie respectvolle gemeentebegrafenis en ik mocht gelukkig wel voorlezen wat ik had geschreven.


Lieve Madeleine

Ik zie je nog zo zitten.
Aan je tafel, voor het open raam.
Kijkend naar de wolken, shaggie erbij, happend naar adem.
Maar altijd blij.
Want je had rust.

Je was blij met het weinige dat je had.
Je was blij met dat wat je nog wél kon.
En dat was, eerlijk is eerlijk, niet veel meer.
De laatste keer dat ik je zag had je het heel moeilijk.
Je was oprecht dankbaar
dat ik uit mezelf de nieuwe potten oploskoffie en melkpoeder voor je open had gemaakt.
Dop er los op. Zodat je geen moeite hoefde te doen.

Want je wilde niet zo zeggen hoe slecht het écht met je ging.
Maar ik zag het wel. Je was zo benauwd.
Je had geen honger maar probeerde te eten.
Je was zieker dan je zelf wilde weten.
Je verlangde naar rust, naar antwoorden op vragen die niemand hier beantwoorden kan.
Je kwam tot nieuwe inzichten, je kwam dichter bij jezelf.

Je hebt me toegelaten in jouw denkproces en daar ben ik je dankbaar voor.

Weet je nog, de één na laatste keer dat ik bij je was.

Ik vertelde je dat ik aan mijn leidinggevende had gezegd dat wát ze ook doet met de planning, laat Madeleine bij mij.
Ze is zo’n lieve vrouw, ik werk met plezier bij haar.

Die grote glimlach op jouw gezicht en het ongeloof in je ogen.
"Echt waar? Heb je dat gezegd?"
Ja dat heb ik gezegd Madeleine. Ik ben hier graag.
Ook al is het pas maandag, bij jou heb ik het rustpuntje van de week.

Je gaf niet om spullen. Je huisje was nagenoeg leeg.
Alleen dat wat je nodig had en een paar herinneringen.
Het was zo schoongemaakt.
En daar was je dan weer zo blij mee.

Ik heb je gevonden Madeleine.
En ik ben bij je gebleven.
Tot geregeld was wat geregeld moest worden.
Je hebt me de laatste keer dat ik er was leren rijden op je scoot.
Nou. Dat heb je niet voor niets gedaan, ik moest ‘m achteruit rijden, zodat we bij je konden komen.
Toeval bestaat niet he 😊

Lieve Madeleine…

Ik denk dat je nu gevonden hebt wat je zocht.
Je bent waar je wil zijn.
En je weet nu wat je altijd al wilde weten.

Het is goed zo.

Ik ga je nooit meer vergeten